2 de marzo de 2008

ÉXODO E MOCEDADE.

Na foto aparecen seis mozos (ou case mozos), pero poderiamos estar moitos máis. Porque nos anos 70 esta pequena vila de Agolada experimentaba un importante auxe demográfico e a natalidade acadaba índices elevados. A efervescencia da vida naquel momento non permitía presaxiar a hemorraxia social que había de afectar ás xeracións máis novas a partir da segunda metade da década seguinte.
Os seis mozos da foto poden servirnos de exemplo. Cadaquén organizou a súa vida fóra de Agolada. Na actualidade viven (de esquerda a dereita) en A Coruña, en Sofía (Bulgaria), Lalín, A Coruña, Vigo. A lista dos desterrados é longa, uns poucos permanecemos nunha resistencia que ten pouco de numantina e máis de conxuntural. É o estigma que define ás aldeas e ás vilas do rural, e vai escrito nas facianas dos patrucios con grandes grafías de resignación e impotencia, incapaces de pórlle remedio á desintegración dun cosmos construído durante xeracións a base de sacrificios e múltiples traballos.
O seis mozos da foto escolleron de fondo para a foto o vestusto camión do Benito (Maderas Negro, OR - 1619), máis tarde pertencería a Celso González. Que me corrixan se afirmo que escoitei que o camión fora dos utilizados na Guerra Civil. Durou ata finais dos anos 80.
Foto do arquivo de Tucho Blanco Iglesias.

8 comentarios:

  1. Aquí pasa o mesmo ¡todo o mundo se vai! Só quedan os xubilados e os que miran para eles. ¡Non hai traballo! o de sempre.

    Un saúdo.

    ResponderEliminar
  2. Es una tristeza... cada vez yo noto Agolada un poco más vacía.

    ResponderEliminar
  3. Grazas busto pero non deixes de visitalos dous blogues. Bicos

    ResponderEliminar
  4. O paso do tempo fai mudalos sitios e as persoas e as vidas collen rumbos diferentes...

    Unha aperta.
    :)

    ResponderEliminar
  5. As fotos antigas teñen un gran valor. Pero as vidas antes eran distintas as de agora. Bicos

    ResponderEliminar
  6. O éxodo da mocidade é historia común de case tódolos concellos galegos, sobre todo os do interior no que é moito mais acusado. E semella que a corto ou medio prazo non vai ter solución.
    Apertas.

    ResponderEliminar
  7. semella que caeran bombas e pestes silentes sobre os nosos lugares. non só é un cambio económico senón a demais a perda ou destrucción do legado cultural.

    ResponderEliminar
  8. Foron outros tempos; nos que, ata os camións, se amortizaban a mais longo prazo.
    O rural interior esmorece. Todos nós e mailas circunstancias somos culpables desta sangría.

    Unha aperta

    ResponderEliminar