9 de decembro de 2008

836. LABRAS HERÁLDICAS DA CASA DE A PENA (CARMOEGA)

A Casa de A Pena (Carmoega) conserva moitos elementos que a distinguen como unha construción pacega, se ben non ten unha arquitectura tan destacada coma outros pazos erixidos en granito. A pedra de esquistos irregulares, con moito mineral ferroso, que hai na zona de Carmoega impide consolidar edificios arrogantes que resistan idemnes o paso dos séculos.
Ademais doutros elementos recollidos hai pouco tempo neste blog, os brasóns que campean nos muros do primeiro andar danlle ao edificio ese aire de señorío da fidalguía rural.
O primeiro deles aparece na parede do corredor, fronte á escaleira principal. Ten unha feitura antiga, presentando un contorno exterior con escotaduras e na parte superior, as esquinas cortadas, das que sobresaen dúas pequenas pestanas e rematado en punta. O campo é partido e trae no primeiro cuartel unha torre mazonada sen porta, con fiestra de arco (da que segundo os tratados de heráldica deberían saír moscas), surmontada de dúas lúas ranversadas e flanquedas por dous luceiros. E na parte inferior tres lises e tres luceiros desordeados. Representa a linaxe composta Mosquera-Villamarín (Mosqueira-Vilamarín). No segundo cuartel, unha lis surmontada por tres varas e superada por unha media roda de tortura de Santa Catalina, polos Varela.

O escudo que está nun cuarto interior, figuraba ao exterior na solaina ata que tapiaron esta para facer un cuarto de baño. O brasón é unha peza inédita de mediados do século XVI e posiblemente máis antigo que o arriba descrito. A súa forma e partición é igual ao anterior. No primeiro cuartel trae cinco cabezas de lobo sinistradas, coa boca aberta mostrando a lingua (armas dos Mosqueira) No segundo, tres bandas, que poden ser unha simplificación das armas dos Varela. está situado debaixo de moldura antiga. (César Gómez e Francisco Rubia, Pazos de Deza).

2 comentarios:

  1. Guau a min gustaríame poder ver máis cousas coam esas. Bicos.

    ResponderEliminar
  2. Pois son dunha feitura non moi habitual por estas bisbarras; non si?
    Solo atino a porlles semellanza (na fisonomía) co que campea no hórreo do Pazo de Santa Mariña.

    Unha aperta

    ResponderEliminar