HOMENAXE DA AELG A XOSÉ VÁZQUEZ PINTOR

7 de xuño, en Melide (A Coruña), terra natal do escritor Xosé Vázquez Pintor. A Asociación de Escritores en Lingua Galega réndelle homenaxe ao poeta, novelista, ensaísta e dramaturgo Xosé Vázquez Pintor, escritor de extensa bibliografía e activista da lingua e da cultura.
Cesáreo Sánchez Iglesias, presidente da AELG, presenta o acto, que se inicia nos xardíns que están a carón da capela de San Roque, onde Pintor plantou un buxo.
Pintor diríxese ao numeroso público concentrado no xardín de San Roque. As súas palabras percorren a infancia na rúa do Convento e evocan aos ancestros de Santa María e Furelos e aos que aínda manteñen vivo o apelido da estirpe.

O xardín de San Roque desde onte é unha ligazón máis entre as matrias de Pintor e os concellos de Melide e Agolada. No monolito que se lle dedica ao escritor (na foto, no momento da súa descuberta) reza un poema do libro Banzados que versa sobre as sobreiras e as xentes do val onde medran.

Tras o monolito de pedra, Vázquez Pintor planta un buxo, árbore totémica dos seus afectos.

É costume da AELG, nestes actos de homenaxe (O escritor na súa terra), que cada homenaxeado plante unha árbore.

A nutrida comitiva de asistentes ao acto trasladouse desde a capela de San Roque ata o Centro Multiusos de Melide (antigo instituto onde estudaramos varios dos presentes). O edificio, reconvertido, acolle agora a biblioteca municipal que desde onte leva o nome do poeta homenaxeado.

A alcaldesa de Melide Socorro Cea é unha promesa de futuro e esperanza para Melide. Xuventude, intelixencia e ilusión postas ao servizo dos administrados. Sabia elección dos melidenses.

Diante do Centro Multiusos dedícalle a Pintor un extenso relatorio no que loa a súa traxectoria vital e vocacional e exprésalle o orgullo de Melide por contar entre os seus cidadáns de nacemento e afectos coa figura do escritor.

Pintor volve a facer uso da palabra para percorrer outros traxectos da súa peripecia vital de estudante-futbolista que se debatía entre a súa afección balompédica e os anceios paternos por que prosperase no ámbito académico.

Alude aos múltiples referentes que conserva de Melide e cautiva ao numeroso auditorio con múltiples anécdotas persoais. Na foto acompañan a Pintor D. Avelino Pousa (con boina), D. Luís Bará (Director Xeral de Difusión e Comunicación da Consellería de Cultura), Socorro Cea, Xosé Paz, Cesáreo Sánchez Igesias, Antía Otero, Damián Paio e varios concelleiros de Melide.

Posteriormente inaugúrase unha exposición sobre Pintor no interior da Biblioteca.

Expóñense libros, cadernos manuscritos, fotografías, debuxos, artigos de prensa, etc.

A comitiva trasládase á Casa do Concello.

No salón de plenos, Ramón Caride é o encargado de ler a Laudatio sobre a obra de Vázquez Pintor.

Vázquez Pintor contesta con verbas sabias e emocionadas á Laudatio de Caride e para momento tan especial quere enfundarse na capa que lle pasara seu tío Xosé Pintor Sánchez como un símbolo da saga familiar.

Mesa presidencial durante o xantar que compartimos nun restaurante de Melide.
A xornada remataría cun reducido grupiño dos que quedabamos a última hora para visitarmos o solar da saga Pintor na casa de Ponte de Penas, que na actualidade pertence ao seu curmau Carlos.

Cando voltaba cara a casa despois desta xustísima homenaxe, unha inquedanza seguía a roerme os sentementos. Porque Agolada ten unha débeda enorme con Vázquez Pintor e fáltanos orgullo, xustiza e consideración para lle tributar a festa do agradecemento. Por tanto afecto, por tanta dedicación, pola ilusión, polo amor, polas verbas e a literatura, polas reivindicacións, pola dignidade mantida ao longo de tantos lustros, desde que con catro anos chegara para habitar na gándara que olla cara o Farelo. Albergo a esperanza de que antes cedo ca tarde madurará este froito e a breva caerá por simple gravedade.

Velaquí a miña aperta e a miña pequena homenaxe, amigo Pintor.