II ENCONTRO NOS PENDELLOS (II)

O II Encontro nos Pendellos foi, igual que o primeiro, un día emotivo. A Palabra a Memoria e a Música déronlle sentido e contido. Puidemos cantar con Bico da Balouta, cunha letra que eu adaptei para esa xornada:
Feliz Encontro
nesta xornada,
alegre festa
da Memoria e da Palabra.
Estamos xuntos
para a homenaxe
a Manuel Caamaño
nos Pendellos de Agolada.

Arquitectura de feira rural
pedra labrada, arte popular,
pendellos que nos legaron
para restaurar, para habitar.

Tamén lle encargamos a Xosé Vázquez Pintor unha letra adaptada ao noso Encontro relativa á feira que tiña por escenario estes pendellos, seguindo a música da canción "A Rumboia" de A Quenlla. Nas fotos observamos o momento durante o cal a cantamos, acompañados polas voces e a música de A Quenlla:

ESTRIBILLO:

¡O día é Doce

o día é Feira,

ergue Manuel,

lava, viste e vaite a ela!

Aquí no cerne Agolada

garda a memoria das feiras

onde tantísima xente

viña de sempre á súa beira.

E nos Pendellos da vila,

que son historia de pedra,

vive a infancia e xuventude

das nosas vidas daquela.

Así naceron as falas

dos ovos, queixo e manteiga,

dos repolos, pan e viño,

do lenzo e traxes de festa.

E o mellor pulpo do mundo

era cocido en caldeiras

de cobre co lume de achas

ata que os rabos ourean.

No prato van as talladas,

arrecenden na madeira,

buscan o pendello grande

dos xantares e as conversas.
O mar en terra é bocado

que sabe en boca labrega

falar das mil marabillas

que hai nas Cíes, Ons, Fisterra...

Aquí nos pendellos eran

os días sempre unha chea

de palabras para os tratos

que se pechan nas releas.

O paxariño é unha sorte

e o cego vai na miseria

dun corpo que sempre canta

as desventuras alleas.

E volve o labrego á casa

onde a muller sempre espera:

trae consigo a compaña

da vaca, nai da becerra.

Xa no silencio do cuarto,

cando outra noite se achega,

bícanse os dous namorados:

¡que non hai feira sen festa!

21 do mes da Nosa Señora 2005