Os lagares son propios das comarcas vinícolas. Agolada tiña e ten algunhas parras das que se obtiña unha colleita de uvas sempre algo acedas. Só atopei lagares nas terras baixas do concello, nas ribeiras dos ríos Ulla e Arnego. Este de Eidián é o máis alonxado da ribeira e o que está situado a maior altura. Eu coñezo lagares en Basadre, Brocos, Bais, Brántega e Carmoega. Supoño que descoñezo algúns. Neles prensábase unha mestura de uvas e mazás, das que se facía un viño acedo e de baixa graduación. Na miña parroquia a este viño chamábaselle carallán. O motivo de tal denominación descoñézoo anque me parece relacionado coa interxección que seguramente pronunciaba quen o probaba por primeira vez. Sen embargo os naturais do lugar tíñanlle certa afección.Este lagar da foto está no Pazo de Eidián, de cando a casa fora habitada por labregos. Hoxe destinada a turismo rural, a cafetería acolle nun dos seus recantos o lagar, noutra esquina o forno e á beira da entrada o pozo e a pía da auga.
Ningún comentario:
Publicar un comentario