A FEIRA DE MONTERROSO EN 1959

A Galicia central tivo importantísmas feiras. Constituíron a mellor manifestación da vida social e comercial do campesiñado. Monterroso, Agolada, Melide, Lalín, Arzúa, Chantada, Lousadela, Grolos, Guimarei, A Gouxa, Río (Rodeiro), Taboada, Palas de Rei, Antas de Ulla, O Páramo, Portomarín, Sarria, A Pobra de San Xiao, Castroverde, Parga, Rábade, Friol, As Cruces de Sobrado, A Illana (Curtis), Silleda, Aciveiro, Cuspedriños... son algúns exemplos do antedito. Na actualidade estas feiras decaeron ao compás do deterioro da vida no campo. Esta Galicia rural que non é capaz de deter o despoboamento sangrante, esta vida moderna que alonxou a tanta xente do duro e mal pagado traballo de labrego, contempla resignada o devalo das feiras sen que autoridades e comerciantes lle acaben de ver algunha solución. Máis adiante habemos de lamentar. Pero os tempos non están para laiar, queren acción, solucións, demandan imaxinación en unidade, o empuxe das exsangües forzas que aínda latexan.
As feiras de antano, coma esta de 1959 en Monterroso, eran ricas naquela vida pobre e elemental. Eran ricas no plano social, enchían camiños e vilas de vida pulando en cada recanto, un universo de personaxes, de anécdotas e historias, unha cosmovisión en diminutivo. Quen non teña vivido algunha daquelas feiras nunca entenderá a dimensión que a vida rural representou no pasado desta nosa Terra. Carecerá de elementos suficientes para entender ese noso pasado recente.
 Monterroso vén de celebrar hai dous anos con orgullo e repercusión mediática o quinto centenario documentado da súa relevante feira. Non sei se contaron con estas imaxes, de seguro que si (extraídas dun documental do NODO e aloxadas na web de RTVE). Ver este documental trasládanos nunha viaxe no tempo a unha Galicia que custodiaba o máis auténtico do que fomos.
Agora que Agolada observa como a súa feira de gando esmorece (sendo como foi a reserva de carne de calidade para abasto de carnicerías de media Galicia e Asturias), cómpre sacar ideas e forzas para conservar a esencia deste pasado feiral rico e ancestral á par que a restauración de Os Pendellos. Para min son facetas indisolubles, anverso e reverso da mesma moeda.