Eiras e o hórreos forman frecuentemente unha parella indivisible. Xa non petan os mallos nin zoan as malladoras, a herba apodérase das laxes, o hórreo resiste e aguanta das madeiras feridas. O millo é unha lembranza. O pasado de abundancia é iso, pasado. Non canta na Chá (eira) ninguén, dicía o Manuel María e tan ben cantaron Fuxan os Ventos. Non canta ninguén na eira chá do Asorei de Quintela.
9 de marzo de 2007
EIRA E HÓRREO EN QUINTELA (VENTOSA)
Eiras e o hórreos forman frecuentemente unha parella indivisible. Xa non petan os mallos nin zoan as malladoras, a herba apodérase das laxes, o hórreo resiste e aguanta das madeiras feridas. O millo é unha lembranza. O pasado de abundancia é iso, pasado. Non canta na Chá (eira) ninguén, dicía o Manuel María e tan ben cantaron Fuxan os Ventos. Non canta ninguén na eira chá do Asorei de Quintela.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Gustame muito esta foto. Qué sito!
ResponderEliminarBon traballo el que fais. Mirarei máis á arquitectura.
Quique Roxíos