ANTIGA ALDEA DE RIBADULLA

Tivemos un outono insólito, con escaseza de chuvias e máis cálido do acostumado. Isto trouxo consigo unha seca da que se leva falado abondo. Periodistas, blogueiros e curiosos de todo tipo achegámonos aos encoros para comprobar in situ e dun xeito moi evidente a febleza dos ríos e a gran cunca do corgo baleira e deserta.

A baixada do nivel da auga deixou ao descuberto terras e ruínas de aldeas que se van esvaecendo na memoria do pobo.

Eu achegueime a Portodemouros, encoro que baña os concellos de Agolada, Santiso e Vila de Cruces. Fun co fin de ver esas aldeas que pertencen xa ao imaxinario popular e das que cada vez quedan menos referencias. As fotos desta entrada recollen a antiga aldea de Ribadulla (Santiso), que se asentaba na beira do Ulla. Podemos observar os muros derruídos e a ponte á que lle falta a plataforma de madeira. Ao fondo da foto pequena vese un dos nichos do antigo cemiterio, que estaba no arredor da igrexa. Cando se alagou a aldea levaron toda a pedra que puideron, este nicho permaneceu pois era o único feito con ladrillo e cemento.

Na foto superior vemos un muíño con casa, en terras de Agolada e o río Ulla que baixa manso e minguado.

Baixei ata a mesma beira do río con temor de enterrarme na lama. Apenas luxei o calzado. Pero si experimentei sensacións insólitas que nunca antes puidera vivir. O misterio do pasado da aldea e a súa vida percorría o aire e un olor característico nunca antes percibido emanaba da terra que estaba a pisar. Era unha mestura de río e fungos, de oucas e terra sulagada.

Os valados debuxaban os camiños sobre a terra regañada. Un diríxese a Brocos e outro sobe pola aldea cara a igrexa. Tamén se ve a bifurcación que vai cara o muíño.