VENTOS DE RESTAURACIÓN (I)

Desde hai algún tempo observo que en Agolada vai medrando a sensibilidade e o bo gusto á hora de restaurar e recuperar as vellas construcións, expoñentes dunha arquitectura sinxela, que garda todo o encanto e solemnidade da pedra antiga, toscamente labrada e disposta coa graza da tradición rural.

Cabanelas, na propia praza do Concello de Agolada, reconverteu unha construción humilde e insulsa no mellor e máis imaxinativo apartamento de toda a vila. Tres dependencias, perfectamente aproveitadas e deseñadas con exquisitez, nun espazo reducido, e unha fachada que harmoniza co entorno, en perfecta simbiose coa tradición e co recinto dos Pendellos, que se encontra a escasos metros. Tradición e modernidade conxugadas con habilidade e intelixencia.

E. Ouro no final do Paseo da Parranda levou a cabo a restauración integral desta casa que herdou de seus pais. Foi taberna de feira durante moitos anos e diante dela véndense os repolos desde hai décadas. A pedra inmaculada, sabiamente recintada, recibe o perfecto complemento dunha carpintería de PVC e uns enreixados de forxa nos balcóns certamente orixinais.

Outras casas, construídas nos anos 40 e 50 vanse remodelando con sensibilidades e gustos variados, sempre bastante respectuosos. Crece o orgullo por amosar a pedra espida, sen recebos nin cales que a enmascaren.

Cómpre aleccionar e aprender do ben feito para repetírmonos nos acertos.

P.S. Nesta entrada había un hórreo restaurado. Retireino por non disgustar a ninguén. Porque nunca foi nin será o meu obxectivo. Éche ben certo que moitas veces as boas intencións non cadran coas susceptibilidades tan diferentes.