AMOR POLA LINGUA PROPIA

Eu non creei este blog para a política senón para o orgullo que se expresa no amor á terra, á cultura e ao patrimonio de Agolada, de Galicia ...
Pero a rabia corróeme por dentro e se non a ceibo non darei arrincado este proído que me percorre desde as entrañas á epiderme. Algúns dirán que é política, pero non. É dignidade. A rabia vén provocada polos infundios e pola xenreira que amosan os actuais políticos da Xunta e xentiña como a de Galicia Bilingüe.
O meu reducido caletre non é quen de entender esta galegofobia, este desprezo superlativo polo propio. Non dou asumido a idiotización á que nos someten as linguas e os "medios" que nos alonxan do noso sentir. Endexamais comprenderei... E agora véñennos con enquisas tendenciosas que perseguen o aniquilamento e a oficialización do linchamento. Pobre país! Que fixemos para merecer isto?
Castro Caldelas honra cunha placa (na imaxe de arriba) no cemiterio do castro aos defuntos que lles deixaron a herdanza da lingua e unha cultura "propias". A min gustaríame honrar aos que nestes tempos, onde impera tanta idiocia cultural, saben enarborar con orgullo o amor pola Terra e amosan signos de resistencia fronte ás falacias con que queren ferir o noso cerne máis íntimo: o GALEGO.
Veñen tempos de resistencia e intelixencia. Resistiremos expresándonos arreo coas mellores verbas, con profusión, desde a casa e a praza, desde a rúa ata a aula, desde o mar ata a montaña, desde a aldea á cidade, en todos os foros, en calquera circunstancia, na intimidade e no público... sempre.