GRAVADOS RUPESTRES NAS MÁMOAS DE NAMELAS E REGO TURUBELO

IMAXE DA ENTRADA DE AXIAZ INDO DESDE VENTOSA (Dedicada a "Chaira do Medio", como expresión de agradecemento e afecto)
Hai uns días recibín un correo electrónico que me aledou a xornada e que me suscitou un novo interese. Desde ese día esperaba o momento de volver a Namelas para pescudar o que antes os meus ollos non viran. Alí fun hoxe ataviado para alancar entre uces e toxos.
Déixovos constancia dos dous correos que me enviou este conveciño-amigo:
Ola , non teño o gusto de coñecelo persoalmente, pero paréceme moi interesante o que publica no seu blog " aquam latam" que para os que estamos lonxe de onde nos criamos é coma unha ventá que refresca a memoria e nos mostra en tempo real o que lembramos como unha borrosa imaxe estática en branco e negro e que ubicamos noutro tempo. Eu vivín de neno en Axiaz, e tras das ovellas coñecía o monte coma a palma da man. Recordo un montón de gravados ( o da cabra cos dous cornos, o da lebre, o das navallas, os do cemiterio das irmáns do Turubelo ... ) , pero moi especialmente o petroglifo das " Laxiñas " e o debuxo na laxe das Namelas. Falo deste último porque vin unhas fotos que publicou vostede aló polo 2007, nas que aparecía unha mámoa primeiro cuberta de vexetación e ao ano seguinte nunha finca roturada. Vén a conto de que eu recordo que nunha das mámoas das Namelas ( hai polo menos catro, aínda que unha está tan desgastada que é difícil de ver ) nunha lousa estaba debuxado o que nós lle chamabamos " o home das pernas de cañoto ", que nós interpretamos sempre como un debuxo dun monigote feito por outro neno había moito tempo e xa desgastado pola intemperie. E mira por donde que atopei un traballo dun profesor da Universidade de Santiago que o cataloga coma un gravado único no noroeste español, e tal gravado non é outro ca o " home das pernas de cañoto " dos xogos da miña nenez. Achégolle unha copia do artigo. Moitas grazas, e a miña noraboa polo seu blog.
2º CORREO
Moitas grazas pola súa resposta. Perdoe tamén que siga no anonimato por razóns que aquí non veñen ao caso. Meus pais eran caseiros, e a miña infancia paseina en moitos lugares ( Pedroso, Axiaz, Ferroi de Guntín,...) Sinto non servirlle de guía xa que hai moitos anos que perdín o contacto con Axiaz, e dos que viven agora alí nin se lembrarán de min ( da miña quinta, según as miñas informacións deben quedar ben poucos ) . Xa teño as pernas cansas a a vista débil, aínda que os recordos permanecen nítidos. A mensaxe que está lendo non a estou escribindo eu, que destas novas tecnoloxías non teño nin idea, nin as podería manexar aínda que quixera, e téñome que valer dun rapaz novo , ao que convencín para que lle mandara a mensaxe( de feito gústame moito dar a miña opinión cando leo algunha nova interesante e se permiten comentarios ). Gústame moito o seu blog, que descubrín hai pouco tempo ( máis ben descubrírono e amosáronmo ) polo valor didáctico e divulgativo, xa que estou seguro que moita xente nova descoñece totalmente o que teñen moi preto deles, e sobre todo a maneira de presentalo ( por medio de fotos, a forma máis directa e completa de transmitir unha información ) . Tampouco lle sería de moita utilidade como guía, xa que vexo que ten un coñecemento moi detallado e amplo deses lugares. Só quería seguir animándoo a que manteña vivo e levante o interese por moitas cousas dun gran valor esquecidas totalmente pola xente de hoxe en día. Moitas grazas pola súa atención, e reitérolle a miña noraboa e recoñecemento polo seu traballo.
Chaira do Medio.


Mámoa con cámara dolménica, coñecida como Namelas III. Nun dos chantos aparece esa xoia de debuxo rupestre antropomorfo, que o profesor Ramón Fábregas destaca no seu estudo.

Mámoa de Namelas II con dous ortostatos gravados. Neles aparecen zigzags paralelos. Nun dos chantos está máis erosionado e difícil de percibir.

A sonoridade que levaba hoxe o rego Turubelo atraeume ata a súa beira. Puiden certificar que onte baixou descontrolado, aborcallándose polos prados de herbas tumbadas.
Ruínas dun vello muíño roulón a carón do río Turubelo. Aquí o río bica as terras da Chaira do Medio.Tosta e presa do muíño devandito.Antigo camiño real que unía a Ponte de Pedroso con Ventosa pasanso polo Turubelo e Axiaz. Este tramo consérvase case intacto ao ser substituído na actualidade por unha estradiña de asfalto que segue outro trazado diferente.Pontella do Turubelo, sinxela, práctica, de pedra. Estragada modernamente cunha capa de formigón botada sobre as lousas graníticas.