ELEMENTOS DA CAPELA DAS VIRTUDES

Nesta extensa crónica que xa se alonga polo seu cuarto ano non podemos omitir pequenas novidades que para o gran público poden ter un interese mínimo, pero que para os propios do lugar han ter a relevancia que cadaquén lle queira conceder.
A recuperada capela das Virtudes, un deses edificios con pasado relixioso e presente civil, estreou hai uns meses a cristaleira da fachada. Unha mellora necesaria e que para nada desvirtúa o seu estado primixenio. Trátase dunha cristaleira de quita e pon cuns simples pasadores que permiten desmontar por tramos uns marcos metálicos que soportan os vidros. Sei das reticencias de Patrimonio para colocalas, pois estas capelas naceron para estaren hiperventiladas e secaren as humidades das invernías. Outra finalidade dos barrotes da fachada era a de permitir a asistencia aos oficios litúrxicos desde o exterior cando a concorrencia superaba o aforo da ermida. Pero había que procurar unha solución para poder acoller actos en días de frío e vento e evitar a entrada dos paxaros. Con este arranxo queda, pois, solucionada a disxuntiva.

Hai xa bastante tempo recibín esta fotografía co peto de ánimas que se usou desde sempre na Capela das Virtudes. Poida que se remonte ás orixes da capela, en cuxo caso a súa antigüidade estaría próxima aos cincocentos anos. Sen dúbida, trátase dunha xoia pola talla da madeira e polo sentimento de recuperalo para as miradas nostálxicas.

O día en que ese Museo das Feiras poida ser realidade, gustaríame que a persoa que o custodia na actualidade tivese a ben cedelo para pública exhibición neste espazo. O pobo de Agolada debería agradecerllo co pertinente recoñecemento. Namentres, está moi ben onde está.