A Comisión das Festas do Faro de Ventosa leva anos editando un caderniño que combina publicidade con datos históricos, xeográficos, arqueolóxicos, etnográficos, costumistas... da parroquia. Dun deses caderniños entresaquei datos e foto para este artigo. Ventosa é unha parroquia que sente orgullo de si mesma e exprésao de variadas maneiras: organizando as mellores festas da contorna, restaurando e protexendo o patrimonio común, honrando aos seus personaxes máis ilustres, etc.Ventosa tamén se sentía orgullosa de contar cunha banda de música desde 1862, cando a fundara o mestre Cuñarro. Durante case un século percorreu as romarías da bisbarra e extinguiuse en 1959. Case todas as casas da parroquia tiveron algún músico na banda ao longo dos 97 anos da súa historia. O grupo completábase con músicos das parroquias veciñas.
A foto desta entrada foi realizada nas festas de Berredo en 1947. Nela aparecen, de esquerda a dereita, na fila superior: Evaristo de Buxel, Urbano Pulido, José (clarinete) de Buxel, Pepe de Miguel, Santiago de Berredo, Eliseo (músico de A Baíña), Miguel (clarinete), Maracas (Quincoces), Valadoiro, Manolo do Fino, Antonio Lamela, Germán do Rufino e Romeiro.
Na fila inferior: Cunqueiro, Evaristo, Castromil, Raposo, Cacharro (Tripolín), Clemente, Fraga, Salvatierra, Manolo Cureixas, Cándido Franqueira, Juan de Aián.
Foron directores desta banda ao longo da súa historia: Tío Juanito do Lamela, Alfredo Salvatierra, Arturo Teller Chipeller, José Fernández Alvarellos, Clemente Fernández Lamela, Manolo do Cureixas, José Miguel, Luís Araque e Emilio da Concha.
como me gusta cando alguén rescata do pasado os feitos onde se reflicte a ilusión e a vida dos que xa non están. E se se lle pode por cara... moito mellor!
ResponderEliminarDebe ter moitos anos, a foto debe ser antiga, pero deben tocar moi ben. Moitos saúdos
ResponderEliminarAs comisións de festas merecen sempre moitos parabéns. Case sempre eran (e en moitos casos seguen sendo) os mesmos, e case sempre tiñan (e teñen) que aturar unha morea de reprimendas.
ResponderEliminarEles tamén fixeron posible a pervivencia da cultura do país.
E non vou falar das Bandas de Música populares, que se non alóngome moito, pero eses músicos (algúns de macheta) merecen monumentiños e monumentazos.
Unha aperta