A veces un ten que ir contracorrente. Defender a conservación dos camiños antigos nesta época, onde tan facilmente demandamos autovías e modernas estradas, é un tanto arriscado. Pero asumo ese risco. Débense comunicar os pobos coas vías necesarias e cando teñan que pisar un treito de camiño antigo, písase. Está xustificado. O que non se xustifica é asfaltar ou destruír onde non é necesario.O camiño da foto é un dos tramos do camiño real que desde O Vento (Bermés-Lalín) baixaba ata a Ponte dos Cabalos e logo ascendía a Ventosa e subía pola Aldea do Monte, a Serra do Farelo e chegaba a terras de Lugo polas aldeas de O Seixo e A Somoza. Este tramo da foto consérvase bastante ben. O que baixa desde Parada á Ponte dos Cabalos tamén presenta o estado primitivo. Mesmo se advirten no chan as lousas da calzada.
Adentrarse nos camiños, a pé, en bicicleta ou dacabalo; é acadar os horizontes avantando entre valados, dexergar o mundo peneirado pola sombra mesta dos carballos, aspirar o recendo de bosques centenarios, escoitar os trilos dos paxaros namorados.
Ningún comentario:
Publicar un comentario