Esta foto é entrañable por varias razóns: polos momentos que compartimos cos artistas Alfonso Sucasas e o tristemente desaparecido Antonio Taboada "Wily" e porque David de Lousa (o primeiro pola esquerda), sogro de X. Vázquez Pintor, hoxe dorme a vida prostrado despois da caída que sufriu nas escaleiras da súa casa hai máis dun ano.A foto fixémola na feira medieval, en agosto de 2004.
Cando penso que te fuche,
ResponderEliminarnegra sombra que me asombras,
ao pe do mesus cabezales
tornas facéndome mofa.
CAndo maxino que és ida
no mesmo sol te me asmotras,
i eres a estrela que brila
i eres o vento que zoa.
Si cantan és ti que cantas,
si choran és ti que choras,
i és o marmurio do rio
i és a noite i és a aurora...
Veña Manoliño veña, que as veces a costa...cotas. MAis ao final do camiño, chegamos queiramos ou non, co dolor nas pernas e nas costas, e mais na ainda, na anima.
Unha aperta de Buxo, sempre,Ti sabes ben porque
Angel.
Hola, si es tan amable quisiera comunicarme con el Maestro Alfonso Sucasas, soy familiar suyo y vivo en argentina, tambien artista, podria usted orientarme para ubicarlo, muchas gracias, mi email es arte-tango@hotmail.es, atte. Paula
ResponderEliminar