A moa, peza etnográfica presente en moitas casas labregas e nas forxas, cóbrese de carriza, non afía, tápana as herbas, apodrécenlle as madeiras, enferrúxaselle o eixe. A moa xa non afía...nin coitelos, nin navallas, nin fouciños, nin machadas, nin gadañas. Ten o mesmo sino que moitos aveños do campo. É outro símbolo máis da decadencia, da mudanza dos tempos idos.Hedras e bacelo a subir pola parede completan o escenario.
A moa retrateina hai case dous anos na aldea de Campo, en Sesto.
E chegará un momento en que xeracións futuras digan que as moas eran moeda dos antigos. Tal será a ignorancia !.
ResponderEliminarDas mellores fotos do blog. Chegoume á alma. Debe de haber algo de simbólico nesta foto, nesta imaxe. Quedei pampo ollando para ela. Pasoumea vida por diante nun momento.
ResponderEliminarNoraboa