CREO NAS PERSOAS

Porque a ledicia nace

onde hai risas e palabras;

porque queda quen console

nas caídas e desgrazas,

necesito das persoas.

Aínda que medren as cobizas
e existan os covardes,
anque engorden as envexas
e aumenten as deslealdades,
defendo ás persoas.

Porque a amizade é unha semente
que prende no cerne das almas
e cría complicidades
e optimismo e confianza,
creo nas persoas.

Aínda que exista a traizón
gratuíta e miserable,
destrutora de alianzas,
podremia da sociedade,
comprendo ás persoas.

Porque percibo o altruísmo,
o desinterese e a vontade;
porque aínda quedan guieiros
de compromiso e verdade,
admiro ás persoas.

Aínda que goberne o imperio
da mentira e a infamia
e os dardos das palabras
aniquilen as almas,
desculpo ás persoas.

Porque as persoas nacemos
como as moedas, moldeables:
na cara lucimos virtudes,
na cruz arrastramos maldades.

E haberá quen considere
pertencer a outra escala
porque o orgullo lle abafa
o claro espello da alma.