En verbas de Castelao: "Me gustas una barbaridad, pero como eres can de palleiro...!" O can que para aquela cadeliña repoluda era unha mingua, estase a dignificar na actualidade destacando as cualidades de fidelidade, bo garda, mellor pastor e características definidas de raza, o que en termos finos algúns lle chaman pedigree.Para min, de neno non había outros cans ca estes e os de raza loba, así lles chamabamos. Forman parte dese álbum interior que vai impreso na memoria.
O can que hoxe vos amoso está preso na eira da casa dun amigo. Un día que fun visitar a seu pai recibiume cuns ladridos de alerta que en absoluto denotaban hostilidade, na miña tradución interpretei que chamaba polo amo. Namentres traducía tamén lle fixen fotos. Non había ninguén na casa, pero os amos acudiron desde o agro próximo ao comprobar que non deixaba de ladrar. Haberá mellor porteiro automático? Quizais o meu amigo se sorprenda de ver aquí o can da casa paterna cando consulte o blog desde Santiago. O que si lle demostra é que o AQUAM LATAM é unha auténtica bitácora do cotián e do permanente e que segue con ese labor inédito de contar e amosar os mil recantos de Agolada.
Ningún comentario:
Publicar un comentario