NENO VISTO POR TON VAN VLIET

Ton van Vliet le este blog desde a súa Holanda natal porque de cando en vez ofrézolle comentarios a algunha das súas fotos. É como poñerlle letra á música que el compuxo naqueles xa lonxanos anos 1978-1980. Hai uns días, o común amigo Alfonso Sucasas pasoume un CD de Ton van Vliet coas fotos dixitalizadas, polo cal volas podo ofrecer con mellor calidade que as que tiña e que foran fusiladas directamente desde o papel de brillo.
Coas fotos dixitalizadas de Ton podería facer series: os nenos, os bares, os labores agrícolas, o pastoreo e o gando camiño dos pasteiros, as romarías, as simboloxías relixiosas, os amigos, a xente... Eran eses os temas que capataron a atención daquel mozo holandés que viña acompañado polo seu compatriota Jeroen e aparecía extrapolado neste finisterrae para sorprenderse cun mundo que o facía retrotraerse no tempo. A súa mirada de estranxeiro reparaba en infinitas curiosidades que a nós, por cotiáns, nos nos ocupaban o interese.
Ollade o neno da imaxe. Táboas, grade, varredoira, e forquilla son un decorado de excepción. A pose do neno é un escorzo de aprendiz de labrego que navegou leiras de trigo seiturado nas oleaxes das restrebas. A ollada perdida no futuro impensado, os brazos e un xeonllo amparándose en senllos dentes da grade e unha perna estribada nun travesaño lateral. Alí estaban o ollo e a cámara de Ton van Vliet para deixarnos memoria do neno de Vilariño nunha pose antolóxica.