Cando o pasado día 7 de decembro me acheguei á aldea de Cabanelas (Borraxeiros) ía cos ollos atentos á Casa Grande do Escribano. Pero na entrada da aldea había unha pequena sorpresa para espabilarme a mirada. Ollade a foto de arriba e xa me diredes se o que vía eran dous hórreos, iso me pareceron nun primeiro vistazo. Pero ollando máis atentamente descóbrese que non hai barrotes e que o "hórreo" ten anchura de hórrea.
Dando a volta descóbrese o burato do rodicio.
E pola gateira que hai na parte de abaixo da porta puiden fotografar a moa do muíño, sen moega, pero impecable.
Máis tarde souben que se trataba do muíño de parceiros dos poucos veciños de Cabanelas.
Recentemente fóronlle colocados os pináculos, que son os que despistan a primeira vista.
É, iso si, un muíño pequeniño e moi feito, movido pola forza dun minúsculo regueiriño que sae do lavadoiro que está a carón. Presenta uns sólidos muros de perpiaño, sen fendas e o tellado está completamente restaurado.
Tiña estado anteriormente en Cabanelas e nunca reparara no muíño. Aumento con el o meu catálogo particular de elementos etnográficos e patrimoniais.
A terra ten que sentirse moi orgullosa de que xente coma ti viva nela.
ResponderEliminarSaúde e terra.
Pois mira que ao principio, solo mirar o título, xa pendei que era un hórreo. Pero despois, xa descubrín o que era. Moi interesante....
ResponderEliminarBicos.
Poderíamos decir que é un muiño de incógnito,a verdade e´que aprendo e agradezo moito todo esto que nós contas.
ResponderEliminarun saúdo.
O certo e que é algo difícil distinguilos. Eu creo que é un horreo.
ResponderEliminarResulta tremendamente interesante ese muiño-hórreo ho. Teño que ir velo (non é que non te crea, pero apetéceme moito)
ResponderEliminarUnha aperta