RETRATOS DUNHA ALDEA

Jesús Faílde Oro, con aquela cámara Kodak traída dos EE.UU., converteuse no cronista involuntario dunha época e dunha aldea e a súa contorna. Os retratos que ilustran a presente entrada caligrafían en maiúscula a vida dos anos 60 en Friufe e aldeas veciñas. Retazos de historia, reportaxe singular das mellores galas con que a xente quería gañar a posteridade.
Velaquí dezasete retratos únicos. Os pés de foto son do propio autor das imaxes.
INDIVIDUAISIrene de Laparte de Friufe, con traxe de galega.

María Socorro, cando aínda estaba solteira, pediume que lle fixese una foto para enviarlla ao seu noivo, que logo sería o seu marido e pai dos seus fillos. Tiña moito interese en saír ben, por iso puxo as súas mellores galas, incluído o cinto de charol que molaba moito naquela época e así posou para a posteridade diante da súa casa. Tiven o pracer de saudala na última visita a Friufe.

Dina, veciña da Vilagrande.

Julia de Ramón, de Friufe. Logo emigrou ao País Vasco.

Dina de Friufe, que traballaba na casa de Coego.

Calquera momento era/é bo para acariñar e prestar atención aos cans.

EN PARELLAS:

Só pola cara de entusiasmo destes chavales, xa foi un pracer facer a foto.

Lola de Mourelle e Dina de Coego, ambas as dúas da Vilagrande.Dúas mozas de Carral (Santa Comba).

DE TRES EN TRES:

Tres veciñas de Friufe que deixaron constancia do seu bo humor. Isabel de Ferreiro no medio das irmás Lola e Áurea de Ferrancheiro.

Eduardo Diéguez cos seus pais, José María e Encarnación. É algo máis xoven ca min e librouse de marchar polo mundo por ser fillo único. Hoxe é a continuación da Casa de Diéguez, e ademais desa ocupación vela polos intereses da deshabitada Casa de Faílde. A el debémoslle que cando retornamos no verán e noutras datas sinaladas, encontremos todo en orde, mesmo unhas excelentes leitugas na horta, coma cando viviamos alí.Antonio de Luís, a súa dona, Alicia e o fillo de ambos. Julia, Irene e Eva, as tres, mozas de Friufe.As mesmas da imaxe anterior.
Irene de Laparte e Eva de Faílde. De pé Pablo de Laparte.

QUINTETO:

Non lembro os nomes nin sequera o lugar onde fixen a foto. Desde logo era nunha festa porque había unha cesta de rosquillas encima do valado. O verdadeiro valor da imaxe sería coñecer como viviron cada un dos seus protagonistas os cincuenta anos transcorridos.

SEXTETO:

A nena do abanico é Margarita, a nai de Juan Lois, a única prima paterna que me queda. Aínda que pareza incrible é a única viva do grupo.