PENDELLOS DE AGOLADA, ENTRAÑABLES E MÁXICOS

É licito aspirar a unha restauración íntegra de Os Pendellos de Agolada. 

É licito soñar un futuro prometedor para este espazo arquitectónico, máximo referente das construcións das feiras tradicionais galegas.

É xusto expresar que os investimentos que se fagan neste conxunto non son en absoluto un dispendio, senón unha esperanza e un revulsivo para a economía do concello e da comarca. Para iso cómpre darlle os usos xa estudados e anunciados.

É xusto recoñecer o innegable valor arquitectónico popular do recinto e a fotoxenia e o pragmatismo das construcións.

É unha obriga expresar a sensible mellora do antigo mercado despois das catro fases de restauración.

É imprescindible conservar en dignidade este patrimonio herdado para memoria das feiras das futuras xeracións e para os presentes usos dos cidadáns do século XXI.

É lícito aspirar a encher de vida as canellas e os mostradores dos pendellos.

É factible un futuro que lle tire rendemento cotián a cada pendello.
É de xustiza reclamar a substitución do alumeado elevado polo instalado nas obras de restauración.
É un exercicio de honestidade reiterar, unha vez valorado o actual, que o alumeado que máis nos convencería é o que proxectase a luz desde o pavimento nas rúas e desde o interior dos mostradores nos pendellos-expositor.

É plausible o esforzo inversor das Administracións  e o compromiso de completar a compra e restauración das restantes construcións.

É requerible e apremiante  a necesidade de insuflarlle vida permanente aos Pendellos coas feiras, cos mesóns, cunha pousada e cun museo.

É desexable que se promovan distintas feiras monográficas (produtos ecolóxicos, mercado de artículos de segunda man, feira de antigüidades ...) á beira da feira do 12 e das marabillosas Mostras de Artesanía.

É lícito recalcar a necesidade de iniciar nesta casiña de arriba un Museo das Feiras para ilustrar ás multiples visitas que hai.

É licito soñar cuns Pendellos sen cableado aéreo e sen contedores afeando as fachadas restauradas dos Pendellos.

É necesario reiterar que a recuperación dos pendellos-expositores que houbo nesta Rúa da Parranda, non só permitirían gañar en espazo comercial, senón que constitúe a coroación da restauración, volvendo a darlle cohesión aos pendellos de ambas beiras. É factible, esixible e inescusable. Baixar a cota da rúa ata o nivel orixinal, eliminar as farolas centrais e desterrar o tráfico rodado.

É importante recuperar o tellado e as columnas do pendello expositor anexo a esta casiña da esquerda. Fórmulas hai para conseguilo.

É unha enorme satisfacción ver a Capela das Virtudes felizmente recuperada.

É de xustiza recoñecer a elegancia humilde desta capela caleada.

É desexable que o recinto poida desterrar algún día as constucións parche que son unha afrenta á historia e á cidadanía.

É lícito agardar que algún día as Administración poidan comprar a cabaleriza que hai neste edificio sito tras o Marco da Constitución e a recuperen para memoria dese pasado feiral esplendoroso en Agolada.

É importante reparar na plasticidade antiga destas casas do Caldeireiro. Un espazo a protexer.

É desexable que á beira dos Pendellos se protexa a Praza do Concello e se recuperen os pendellos-almacén que parten desde a Rúa Nova polo lateral dereito da Praza. Compralos sería unha boa idea. Forman parte inseparable do resto do recinto.

NOTA: Imaxes obtidas polo autor deste blog o pasado 28 de febreiro, quen contou coa pátina da chuvia para darlle realce á pedra erixida monumento.